Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

conjuncti N N

  • 1 conjunctum

    connected word/proposition; compound proposition; connection (L+S)

    Latin-English dictionary > conjunctum

  • 2 consuetudo

    consŭētūdo, ĭnis, f. [consuesco].
    I.
    A being accustomed, custom, habit, use, usage.
    A.
    In gen. (very freq. in all periods, esp. in prose):

    exercitatio ex quā consuetudo gignitur,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    dicunt... consuetudine quasi alteram naturam effici,

    id. Fin. 5, 25, 74:

    ad parentium consuetudinem moremque deducimur,

    id. Off. 1, 32, 118; id. Mil. 1, 1; id. Clu. 38, 96:

    majorum,

    id. Div. in Caecil. 21, 67; cf. id. ib. 2, 5:

    Siculorum ceterorumque Graecorum,

    id. Verr. 2, 2, 52, § 129; id. de Or. 2, 3, 13; Caes. B. G. 1, 45; cf. id. ib. 1, 43:

    eorum dierum,

    id. ib. 2, 17:

    non est meae consuetudinis rationem reddere, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 1, 1: con [p. 441] suetudo mea fert, id. Caecin. 29, 85:

    consuetudinem tenere, etc.,

    id. Phil. 1, 11, 27:

    haec ad nostram consuetudinem sunt levia,

    Nep. Epam. 2, 3:

    contra morem consuetudinemque civilem aliquid facere,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 50; cf. with ut, id. ib. 4, 5:

    cottidianae vitae,

    Ter. Heaut. 2, 3, 42:

    virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur,

    Cic. Lael. 6, 21; cf.:

    vitae meae,

    id. Rab. Perd. 1, 2;

    and sermonis,

    id. Fat. 11, 24; Quint. 1, 6, 45:

    communis sensūs,

    Cic. de Or. 1, 3, 12:

    jam in proverbii consuetudinem venit,

    id. Off. 2, 15, 55:

    victūs,

    id. Att. 12, 26, 2; Caes. B. G. 1, 31:

    otii,

    Quint. 1, 3, 11 al.:

    peccandi,

    Cic. Verr. 2, 3, 76, § 176; Quint. 7, 2, 44:

    splendidior loquendi,

    Cic. Brut. 20, 78:

    loquendi,

    Quint. 1, 6, 43; 11, 1, 12:

    dicendi,

    Cic. Mur. 13, 29; Quint. 2, 4, 16:

    docendi,

    id. 2, 5, 2:

    vivendi,

    id. 1, 6, 45:

    immanis ac barbara hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21; cf.:

    classium certis diebus audiendarum,

    Quint. 10, 5, 21 al.:

    indocta,

    Cic. Or. 48, 161: mala, * Hor. S. 1, 3, 36:

    assidua,

    Quint. 1, 1, 13:

    longa,

    id. 2, 5, 2:

    vetus,

    id. 1, 6, 43:

    communis,

    id. 11, 1, 12; 12, 2, 19:

    vulgaris,

    id. 2, 13, 11; Cic. de Or. 1, 58, 248:

    bene facere jam ex consuetudine in naturam vortit,

    Sall. J. 85, 9:

    omnia quae in consuetudine probantur,

    generally, Cic. Ac. 2, 24, 75:

    negant umquam solam hanc alitem (aquilam) fulmine exanimatam. Ideo armigeram Jovis consuetudo judicavit,

    the general opinion, Plin. 10, 3, 4, § 15.—
    (β).
    With prepp., ex consuetudine, pro consuetudine, and absol. consuetudine, according to or from custom, by or from habit, in a usual or customary manner, etc.:

    Germani celeriter ex consuetudine suā phalange factā impetus gladiorum exceperunt,

    Caes. B. G. 1, 52; so with ex, Sall. J. 71, 4; 85, 9; Quint. 2, 5, 1; Suet. Ner. 42 al.:

    pro meā consuetudine,

    according to my custom, Cic. Arch. 12, 32:

    consuetudine suā Caesar sex legiones expeditas ducebat,

    Caes. B. G. 2, 19; 2, 32:

    consuetudine animus rursus te huc inducet,

    Plaut. Merc. 5, 4, 41:

    huc cum se consuetudine reclinaverunt,

    Caes. B. G. 6, 27 fin.; so id. ib. 7, 24, 2; Sall. J. 31, 25 al.—Less freq.: praeter consuetudinem, contrary to experience, unexpectedly (opp. praeter naturam), Cic. Div. 2, 28, 60:

    plures praeter consuetudinem armatos apparere,

    contrary to custom, Nep. Hann. 12, 4; cf.:

    contra consuetudinem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    supra consuetudinem,

    Cels. 2, 2.—
    B.
    Esp.
    1.
    Customary right, usage as a common law:

    (jus) constat ex his partibus: naturā, lege, consuetudine, judicato... consuetudine jus est id, quod sine lege aeque ac si legitimum sit, usitatum est,

    Auct. Her. 2, 13, 19; Cic. Inv. 2, 54, 162:

    consuetudine jus esse putatur id, quod voluntate omnium sine lege vetustas comprobavit,

    id. ib. 2, 22, 67; Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 601; Cic. Caecin. 8, 23; id. Div. in Caecil. 2, 5; Dig. 1, 3, 32.—
    2.
    In gram. (instead of consuetudo loquendi; cf. supra), a usage or idiom of language, Varr. L. L. in 8th and 9th books on almost every page; Cic. Or. 47, 157; Quint. 1, 6, 3; 1, 6, 16; 2, 5, 2.—Hence,
    3.
    In Col. for language in gen.:

    consuetudini Latinae oeconomicum Xenophontis tradere,

    Col. 12, praef. §

    7: nostra (opp. Graeca),

    id. 6, 17, 7.—
    II.
    Social intercourse, companionship, familiarity, conversation (freq. and class; in an honorable sense most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    (Deiotarus) cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,

    Cic. Deiot. 9, 27; so in plur.:

    victūs cum multis,

    id. Mil. 8, 21; and in sing.:

    victūs,

    id. Or. 10, 33:

    domesticus usus et consuetudo est alicui cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 6, 15; cf. id. Fam. 13, 23, 1:

    consuetudine conjuncti inter nos sumus,

    id. Att. 1, 16, 11:

    consuetudine ac familiaritate,

    id. Quint. 3, 12;

    so with familiaritas,

    id. Fam. 10, 3, 1:

    dare se in consuetudinem,

    id. Pis. 28, 68:

    insinuare in alicujus consuetudinem,

    id. Fam. 4, 13, 6; cf.:

    immergere se in consuetudinem alicujus,

    id. Clu. 13, 36:

    epistularum,

    epistolary correspondence, id. Fam. 4, 13, 1:

    nutrimentorum,

    community, Suet. Calig. 9.—
    B.
    In partic., intercourse in love, in an honorable, and more freq. in a dishonorable sense, a love affair, an amour, love intrique, illicit intercourse, Ter. And. 3, 3, 28; id. Hec. 3, 3, 44; Suet. Tib. 7; id. Ner. 35; Ter. And. 1, 1, 83; 1, 5, 44; 2, 6, 8; Liv. 39, 9, 6 and 7; Quint. 5, 11, 34; Suet. Tit. 10 al.—

    So also freq.: consuetudo stupri,

    Sall. C. 23, 3; Suet. Calig. 24; id. Oth. 2; Curt. 4, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > consuetudo

  • 3 cuncti

    cunctus, a, um, and more freq. in plur. cuncti, ae, a, adj. [contr. from conjunctus], all in a body, all together, the whole, all, entire (cf. Paul. ex Fest. p. 50, 15 Müll.: cuncti significat quidem omnes, sed conjuncti et congregati; very freq. and class.).
    1.
    Sing.
    (α).
    Masc.:

    senatus,

    Cic. Fam. 4, 4, 3:

    senatus populusque,

    Liv. 9, 6, 7:

    terrarum orbis,

    Verg. A. 1, 233:

    pelagi fragor,

    id. ib. 1, 154:

    in ordinem,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    a populo,

    id. Fam. 3, 11, 2.—
    (β).
    Fem.:

    Aegyptus,

    Cic. Agr. 2, 16, 41:

    Gallia,

    Caes. B. G. 7, 10:

    civitas,

    Sall. J. 69, 3; Cic. Phil. 2, 9, 21:

    plebes,

    Sall. C. 37, 1:

    terra,

    Cic. N. D. 2, 39, 99: provincia, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 5:

    gens,

    Verg. G. 3, 473:

    gratia,

    Plaut. Most. 5, 2, 46:

    ad cunctam militarem disciplinam,

    Liv. 44, 1, 5:

    vis,

    Sall. H. 3, 61, 5 Dietsch:

    a Graeciā,

    Nep. Them. 9, 4.—
    (γ).
    Neutr.:

    vulgus,

    Hor. S. 2, 3, 63:

    pectore,

    Cat. 64, 92; Stat. Th. 5, 202.—
    2.
    Plur.:

    deduntque se... In dicionem... cuncti Thebano poplo,

    Plaut. Am. 1, 1, 103:

    quin cuncti vivi caperentur,

    Caes. B. G. 7, 11 fin.:

    cuncti aut magna pars Siccensium,

    Sall. J. 56, 5:

    prope cunctis civibus lucem ingenii sui porrigens,

    Cic. de Or. 1, 40, 184:

    cunctarum exordia rerum,

    Lucr. 2, 333; 4, 115:

    cuncta maria terraeque patebant,

    Sall. C. 10, 1:

    moenia,

    id. J. 57, 2:

    inconsulto cuncta simul agebant,

    id. C. 42, 2; cf.

    agitare,

    id. J. 66, 1:

    Mario procedere,

    id. ib. 65, 5:

    deorum nutu portendi,

    id. ib. 92, 2:

    putas unā virtute minora,

    Hor. Ep. 1, 12, 11 et saep.—
    b.
    Poet. or in post-Aug. prose, with gen.
    (α).
    In the gender of the noun (cf. Rudd. 2, p. 80; Zumpt, Gram. § 430;

    Kühner, Gram. II. p. 314): hominum cunctos ingenti corpore praestans,

    Ov. M. 4, 631:

    Baetica cunctas provinciarum diviti cultu praecedit,

    Plin. 3, 1, 3, § 7:

    postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi vidit,

    Tac. A. 14, 60 Nipperd. ad loc.—
    (β).
    In neutr. plur., with masc. or fem. gen.:

    viaï cuncta,

    Lucr. 5, 739; so,

    terrarum,

    Hor. C. 2, 1, 23:

    camporum,

    Tac. H. 5, 10:

    curarum,

    id. A. 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > cuncti

  • 4 cunctus

    cunctus, a, um, and more freq. in plur. cuncti, ae, a, adj. [contr. from conjunctus], all in a body, all together, the whole, all, entire (cf. Paul. ex Fest. p. 50, 15 Müll.: cuncti significat quidem omnes, sed conjuncti et congregati; very freq. and class.).
    1.
    Sing.
    (α).
    Masc.:

    senatus,

    Cic. Fam. 4, 4, 3:

    senatus populusque,

    Liv. 9, 6, 7:

    terrarum orbis,

    Verg. A. 1, 233:

    pelagi fragor,

    id. ib. 1, 154:

    in ordinem,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    a populo,

    id. Fam. 3, 11, 2.—
    (β).
    Fem.:

    Aegyptus,

    Cic. Agr. 2, 16, 41:

    Gallia,

    Caes. B. G. 7, 10:

    civitas,

    Sall. J. 69, 3; Cic. Phil. 2, 9, 21:

    plebes,

    Sall. C. 37, 1:

    terra,

    Cic. N. D. 2, 39, 99: provincia, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 5:

    gens,

    Verg. G. 3, 473:

    gratia,

    Plaut. Most. 5, 2, 46:

    ad cunctam militarem disciplinam,

    Liv. 44, 1, 5:

    vis,

    Sall. H. 3, 61, 5 Dietsch:

    a Graeciā,

    Nep. Them. 9, 4.—
    (γ).
    Neutr.:

    vulgus,

    Hor. S. 2, 3, 63:

    pectore,

    Cat. 64, 92; Stat. Th. 5, 202.—
    2.
    Plur.:

    deduntque se... In dicionem... cuncti Thebano poplo,

    Plaut. Am. 1, 1, 103:

    quin cuncti vivi caperentur,

    Caes. B. G. 7, 11 fin.:

    cuncti aut magna pars Siccensium,

    Sall. J. 56, 5:

    prope cunctis civibus lucem ingenii sui porrigens,

    Cic. de Or. 1, 40, 184:

    cunctarum exordia rerum,

    Lucr. 2, 333; 4, 115:

    cuncta maria terraeque patebant,

    Sall. C. 10, 1:

    moenia,

    id. J. 57, 2:

    inconsulto cuncta simul agebant,

    id. C. 42, 2; cf.

    agitare,

    id. J. 66, 1:

    Mario procedere,

    id. ib. 65, 5:

    deorum nutu portendi,

    id. ib. 92, 2:

    putas unā virtute minora,

    Hor. Ep. 1, 12, 11 et saep.—
    b.
    Poet. or in post-Aug. prose, with gen.
    (α).
    In the gender of the noun (cf. Rudd. 2, p. 80; Zumpt, Gram. § 430;

    Kühner, Gram. II. p. 314): hominum cunctos ingenti corpore praestans,

    Ov. M. 4, 631:

    Baetica cunctas provinciarum diviti cultu praecedit,

    Plin. 3, 1, 3, § 7:

    postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi vidit,

    Tac. A. 14, 60 Nipperd. ad loc.—
    (β).
    In neutr. plur., with masc. or fem. gen.:

    viaï cuncta,

    Lucr. 5, 739; so,

    terrarum,

    Hor. C. 2, 1, 23:

    camporum,

    Tac. H. 5, 10:

    curarum,

    id. A. 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > cunctus

  • 5 familiaritas

    fămĭlĭārĭtas, ātis, f. [familiaris, II. B. I.], familiarity, intimacy, familiar intercourse, friendship, intimate acquaintance.
    I.
    Prop. (freq. and class.; in sing. and plur.;

    syn.: amicitia, necessitudo, notitia): familiaritas tanta nullo cum hospite... ut nihil sit familiaritate nostra conjunctius,

    Cic. Fam. 13, 19, 1; cf.:

    cum Antipatro Derbete mihi... summa familiaritas intercedit,

    id. ib. 13, 73, 2:

    cum P. Terentio Hispone mihi summa familiaritas consuetudoque est,

    id. ib. 13, 65, 1:

    viri boni... familiaritate conjuncti,

    id. Off. 1, 17, 55:

    memorabilis C. Laelii et P. Scipionis,

    id. Lael. 1, 4:

    digna mihi res nostrā familiaritate visa est,

    id. ib.: Verginii familiaritate delector, id. ib. 27, 101:

    familiaritatem consuetudo affert,

    id. Deiot. 14, 39:

    in alicujus familiaritatem venire,

    id. Fam. 7, 15, 2:

    in familiaritatem intrare penitus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    se insinuare,

    id. Caecin. 5, 13:

    sese dare,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    recipere aliquem,

    id. Phil. 2, 32, 78:

    ad ali cujus familiaritatem se applicare,

    id. Clu. 16, 46:

    versatus in intima familiaritate hominis potentissimi,

    id. Balb. 26, 58:

    aliquem familiaritate devincire,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4 et saep.—In plur.:

    consuetudines et familiaritates,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    inveteratas familiaritates exstinguere (opp.: odia sempiterna),

    id. Lael. 10, 35:

    jam a sapientium familiaritatibus ad vulgares amicitias oratio nostra delabitur,

    id. ib. 21, 76.—
    II.
    Transf., in plur. concr. for familiares, intimate acquaintances, friends:

    omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus afflixit,

    Suet. Tib. 51 fin. —In sing.:

    e praecipua familiaritate Neronis,

    Tac. A. 15, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > familiaritas

  • 6 hinc

    hinc, adv. [for hince, locative form from hic], from this place. hence.
    I.
    In space: Imus huc: illuc hinc: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.):

    abiit hinc in exercitum,

    Plaut. Am. prol. 125:

    In ea via, quae est hinc in Indiam,

    Cic. Fin. 3, 14, 45:

    qui hinc Roma veneramus,

    id. Agr. 2, 34, 94; cf.:

    hinc a nobis profecti,

    id. Tusc. 1, 13, 29: Ex Sicilia testes erant ii, qui, etc.... et hinc homines maxime illustres, etc., id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    hinc Athenis civis eam emit Atticus,

    Plaut. Ep. 4, 2, 32:

    at enim ille hinc amat meretricem ex proxumo,

    id. Men. 5, 2, 39:

    illam hinc civem esse aiunt,

    Ter. And. 5, 1, 14; id. Eun. 5, 5, 10; out of this world, Aug. Conf. 6, 11.—Esp., in a book or writing, jam hinc, from this point onward:

    majora jam hinc bella dicentur,

    Liv. 7, 29, 1:

    liberi jam hinc populi Romani res gestas peragam,

    id. 2, 1, 1; 8, 7, 7; 40, 35, 14.—
    B.
    Transf.
    1.
    I. q. ab or ex hac parte, from this side, on this side, here:

    imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 74: ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia; hinc pudicitia, illinc stuprum;

    hinc fides, illinc fraudatio, etc.,

    Cic. Cat. 2, 11, 25:

    pudor est, qui suadeat illinc: hinc dissuadet amor,

    Ov. M. 1, 619:

    cum speculorum levitas hinc illinc altitudinem assumpsit,

    Cic. Univ. 14:

    multis hinc atque illinc vulneribus acceptis,

    on each side, Liv. 32, 10, 12.—So too: hinc... hinc, on this side... on that side, here... there:

    hinc patres, hinc viros orantes,

    Liv. 1, 13, 2; cf.:

    Cassandrea hinc Toronaico, hinc Macedonico saepta mari,

    id. 44, 11, 2; 21, 8, 8: hinc atque hinc vastae rupes geminique minantur In caelum scopuli, i. e. on each side, enthen kai enthen, Verg. A. 1, 162:

    multi impetus hinc atque illinc facti,

    Liv. 3, 5, 1:

    duos corvos hinc et inde infestantes,

    from different directions, Suet. Aug. 96; so,

    hinc et inde,

    id. Caes. 39:

    hinc inde hortantium,

    id. Ner. 27; so,

    hinc inde,

    id. ib. 49; id. Tib. 21:

    hinc inde jacta,

    Plin. Ep. 9, 13, 8; 9, 33, 1.—
    2.
    With reference to the origin or cause of any thing (v. ab and ex), from this source, from this cause, hence; on this account:

    hinc quodcumque in solum venit, ut dicitur, effingis atque efficis,

    Cic. N. D. 1, 23, 65:

    videret hinc (i. e. ex auro) dona fortium fieri,

    Plin. 33, 12, 54, § 153:

    hinc sicae, hinc venena, hinc falsa testamenta nascuntur: hinc furta, hinc opum nimiarum potentiae non ferendae,

    Cic. Off. 3, 8, 36; id. Fl. 23, 54; id. Rosc. Am. 31, 87:

    plurima hinc orta vitia,

    Quint. 8, 6, 74; cf. id. 2, 2, 5:

    ut posset hinc esse metus,

    id. ib. 6 praef. § 10;

    7, 6, 1: hinc enim accidit dubitatio,

    Quint. 1, 1, 32:

    hinc illae lacrimae!

    Ter. And. 1, 1, 99; imitated by Cic. Cael. 25, 61; Hor. Ep. 1, 19, 41; cf.

    ellipt.: hinc illae sollicitationes servorum: hinc illae quaestiones,

    Cic. Clu. 67, 191: Verg. A. 2, 97: sed eccum Syrum ire video! hinc scibo jam, ubi siet (acc. to scire ex aliquo;

    v. scio),

    from him, this person, Ter. Ad. 3, 3, 7:

    hinc canere incipiam,

    Verg. G. 1, 5; Plin. 9, 62, 88, § 186; cf.:

    jam hinc igitur ad rationem sermonis conjuncti transeamus,

    Quint. 8, 3, 40; so,

    jam hinc,

    id. 3, 1, 1; 2, 11, 1; 10, 3, 4:

    hinc jam,

    id. 2, 4, 1; 8 praef. §

    13: atque hinc,

    id. 3, 1, 15.—
    II.
    In time.
    A.
    From this time, after this, hereupon (post-Aug.):

    puerum in specu septem et quinquaginta dormisse annis: hinc pari numero dierum senio ingruente, etc.,

    Plin. 7, 52, 53, § 175; cf. Tac. Agr. 14; Val. Fl. 3, 672:

    circumdata hinc regi specie honoris valida manus,

    Tac. A. 2, 67.—
    B.
    For abhinc, ago, since (very rare):

    me nemo magis respiciet, ubi iste huc venerit, Quam si hinc ducentos annos fuerim mortuus,

    Plaut. Truc. 2, 3, 19:

    septimo hinc anno,

    Plin. 34, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > hinc

  • 7 implico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > implico

  • 8 inplico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > inplico

  • 9 inter

    inter, adv., and prep. with acc. [kindred to in, intra; Sanscr. antar; Goth. undar; Germ. unter; Engl. under].
    I.
    Adv., in the midst, in between ( poet. and rare):

    dumque pii petit ora patris stetit arduus inter pontus,

    Val. Fl. 5, 337:

    tot montibus inter diviso,

    id. 6, 220; 8, 382. —
    II.
    Prep., with acc., between, belwixt, among, amid, surrounded by.
    A.
    Lit., in space.
    1.
    Of position only.
    a.
    Referring to two places or objects, between:

    qui (mons Jura) est inter Sequanos et Helvetios,

    Caes. B. G. 1, 2:

    cum inter me et Brundisium Caesar esset,

    Cic. Att. 9, 2:

    inter Padum atque Alpes,

    Liv. 5, 35:

    ager Tarquiniorum, qui inter urbem ac Tiberim fuit,

    id. 2, 5:

    locus inter duos lucos,

    id. 1, 8, 5:

    apud Artemisium inter Euboeam continentemque terram,

    id. 2, 5, 2; so,

    inter haec maria Asia,

    Curt. 3, 1, 13.—
    b.
    Referring to more than two places or objects, among, in the midst of:

    inter hostium tela versari,

    Cic. de Or. 1, 46:

    inter multos saucios spe incertae vitae relictus,

    Liv. 2, 17, 4:

    rex inter primos constiterat,

    Curt. 5, 3, 9:

    inter multitudinem,

    Liv. 22, 13, 2:

    inter lignarios,

    id. 35, 41, 10:

    repertae inter spolia catenae,

    Tac. A. 2, 18:

    vicos aut inter vias manere,

    Suet. Caes. 39:

    inter ingentes solitudines,

    Sall. J 89, 4:

    inter deserta ferarum Lustra domosque,

    Verg. A. 3, 646.— So, even with a noun in the sing., in the midst of, surrounded by:

    erat inter ceteram planitiem mons,

    Sall. J. 92, 5:

    tibicines inter exercitum positi,

    Gell. 1, 11, 3:

    inter caedem aquila,

    Tac. A. 1, 60; cf.:

    inter ceteram praedam,

    Liv. 22, 16, 7; 8, 10, 10:

    inter purpuram atque aurum,

    id. 9, 17, 16. —
    2.
    With verbs of motion.
    a.
    Between, through, among:

    inter medias stationes hostium erupere,

    Liv. 35, 11:

    acies inter bina castra procedunt,

    id. 4, 18, 3; Tac. A. 14, 33:

    inter oppositas classes transmisit,

    Suet. Caes. 58:

    spatiabatur in nemore Parmenion medius inter duces,

    Curt. 7, 2, 23:

    medios inter hostes Londinium perrexit,

    Tac. A. 14, 33.—
    b.
    Pregn., including motion to and position between or among things mentioned, among, into the midst of:

    inter densas, umbrosa cacumina, fagos Adsidue veniebat,

    Verg. E. 2, 3:

    te mea dextera magna inter praemia ducet,

    id. A. 12, 437:

    dico te priore nocte venisse inter falcarios in Laecae domum,

    among the scythe-makers, into the street of the scythe-makers, Cic. Cat. 1, 4, 8.—
    B.
    Transf., of relations conceived as local.
    1.
    In discrimination (doubt, choice, etc.), between two or more objects:

    judicium inter deas tres,

    Cic. Div. 1, 50, 114; cf.:

    inter Marcellos et Claudios patricios judicare,

    id. de Or. 1, 39, 176:

    inter has sententias dijudicare,

    id. Tusc. 1, 11, 23:

    inter diversas opiniones electio, Quint. prooem. 2: discrimen inter gratiosos cives atque fortes,

    id. Balb. 21, 49:

    inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus interesse,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    qui bellum et pacem inter dubitabant,

    Tac. A. 12, 32:

    trepidare inter scelus metumque,

    id. H. 3, 39:

    inter pugnae fugaeque consilium,

    Liv. 1, 27.—So, with inter repeated:

    ut nihil inter te atque inter quadrupedem aliquam putes interesse,

    Cic. Par. 1; id. Fin. 1, 9, 30:

    quid intersit inter popularem civem et inter constantem, severum et gravem,

    id. Lael. 25, 95.—
    2.
    In expressing any relation which connects two or more persons, conceived as between or among them (strife, rivalry, friendship, intercourse, etc.).
    (α).
    In gen.:

    quos inter magna fuit contentio,

    Nep. Mil. 4, 4:

    Nestor componere lites Inter Peliden festinat et inter Atriden,

    Hor. Ep. 1, 2, 12:

    certamen inter primores civitates,

    Liv. 10, 6.—Esp., with pronouns, to express all reciprocal relations, among, with, or between one another; mutually, together:

    quasi nunc non norimus nos inter nos,

    Ter. Ad. 2, 4, 7; Cic. Div. 1, 28, 58; id. Att. 10, 4, 10; id. N. D. 1, 26, 51:

    quod colloquimur inter nos,

    with one another, id. de Or. 1, 8, 32; cf.:

    inter nos naturā ad civilem communitatem conjuncti sumus,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    vobis inter vos voluntatem fuisse conjunctam,

    id. Div. in Caecil. 11, 34: Ciceronis pueri amant inter se, love one another (like the Fr. s ' entr ' aimer), id. Att. 6, 1, 12:

    inter se consultare,

    id. de Or. 2, 3, 13:

    inter se amare,

    id. Q. Fr. 3, 3, 1:

    neque solum se colent inter se ac diligent,

    id. Lael. 22, 82:

    Di inter se diligunt,

    id. N. D. 1, 44, 122:

    furtim inter se aspiciebant,

    id. Cat. 3, 5, 13:

    complecti inter se lacrimantes milites coepisse,

    Liv. 7, 42:

    haec inter se cum repugnent, plerique non vident,

    Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    inter se nondum satis noti,

    Liv. 21, 39:

    ratio et oratio conciliat homines inter se,

    Cic. Off. 1, 16, 50:

    ne nostra nobiscum aut inter nos cessatio vituperetur,

    id. Fam. 9, 3, 4:

    quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit,

    Sall. J. 79, 3.—Sometimes pleon., the reciprocal relation being sufficiently expressed by the context:

    manus conserentis inter se Romanos exercitus,

    Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch:

    Ulixes cum Ajace summa vi contendere inter se,

    Dict. Cret. 5, 14:

    conferti inter se,

    id. 2, 46.—
    (β).
    So of things:

    ita effici complexiones atomorum inter se,

    mutual, reciprocal, Cic. Fin. 1, 6, 19:

    colles duos inter se propinquos occupat,

    near one another, Sall. J. 98, 3:

    haud procul inter se erant,

    id. ib. 41, 2:

    multum inter se distant istae facultates,

    Cic. de Or. 1, 49, 215:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51:

    inter se dissimilis,

    id. 9, 4, 17.—
    (γ).
    Of a common privacy, secrecy, etc.: inter nos, between or among ourselves, confidentially, like the Fr. entre nous:

    nec consulto dicis occulte, sed quod inter nos liceat, ne tu quidem intellegis,

    Cic. N. D. 1, 26, 74:

    quod inter nos liceat dicere,

    id. Att. 2, 4:

    quod inter nos sit,

    but let that be between ourselves, Sen. Ep. 12, 2. —
    (δ).
    With nouns denoting a multitude of persons, like apud (not ante-Aug.):

    haudquaquam inter id genus contemptor habebatur,

    Liv. 6, 34, 5:

    inter hostes variae fuere sententiae,

    id. 4, 18, 1:

    credula fama inter gaudentes,

    Tac. H. 1, 34:

    more inter veteres recepto,

    id. ib. 2, 85.—
    3.
    Of a class of persons or things to which the subject is referred.
    a.
    In gen., among:

    homines inter suos nobiles,

    Cic. Fl. 22, 52:

    inter suos et honestus et nobilis,

    id. Clu. 5, 11:

    in oratoribus vero admirabile est, quantum inter omnes unus excellat,

    id. Or. 2, 6:

    inter philosophos (Xenophon) reddendus est,

    Quint. 10, 1, 37:

    ille Croesus, inter reges opulentissimus,

    Sen. Contr. 2, 9:

    Borysthenes inter Scythiae amnes amoenissimus,

    Mel. 2, 1, 6.— So freq. with sup., inter and acc. take the place of a gen.:

    honestissimus inter suos numerabatur,

    Cic. Rosc. Am. 6, 16:

    plurimum inter eos valere,

    Caes. B. G. 2, 4, 4:

    maximum imperium inter finitimos,

    Liv. 5, 3, 10:

    inter Atheniensīs longe clarissimi,

    Curt. 4, 13, 15; Plin. 34, 8, 21, § 81; Petr. 78; Sen. Suas. 2, 7; 2, 12; Just. 12, 7, 2; 36, 2, 6.
    b.
    Esp.: inter paucos, etc., [p. 977] among few, i. e. among the few select ones, eminently, especially:

    pingunt et vestes in Aegypto inter pauca mirabili genere,

    Plin. 35, 11, 42, § 150; cf.:

    sternutamento utilis inter pauca,

    id. 24, 11, 58, § 97:

    pugna inter paucas memorata populi Romani clades,

    Liv. 22, 7; cf.:

    inter paucos disertus,

    Quint. 10, 3, 13:

    inter paucos familiarium Neroni assumptus est,

    Tac. A. 16, 18:

    claritudine paucos inter senum regum,

    id. ib. 11, 10; so, inter alios: judicatur inter alios omnes beatus, qui in proelio profuderit animam, among all others to be noticed, i. e. especially, in the highest degree, Amm. 2, 3, 6; so,

    inter cuncta,

    Hor. Ep. 1, 18, 96:

    inter omnia,

    Curt. 3, 3, 18:

    inter cetera,

    Liv. 37, 12.—
    c.
    In judic. lang., t. t.: inter sicarios, on the charge of assassination:

    cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,

    Cic. Fin. 2, 16, 54; id. Clu. 53, 147; cf.:

    in recuperatorio judicio ejus maleficii, de quo inter sicarios quaeritur,

    id. Inv. 2, 20, 60:

    longo intervallo judicium inter sicarios hoc primum committitur,

    id. Rosc. Am. 5, 11:

    sexcenti sunt, qui inter sicarios et de veneficiis accusabant,

    id. ib. 32, 90:

    si ostenderis, quomodo sis eos inter sicarios defensurus,

    id. Phil. 2, 4, 8.—
    4.
    In some idiomatic phrases.
    a.
    Inter manus, within reach, i. e. close at hand:

    ante oculos interque manus sunt omnia vestras,

    Verg. A. 11, 311; also, upon or in the hands:

    inter manus domum ablatus,

    Liv. 3, 13:

    inter quas (manus) collapsus extinguitur,

    Curt. 8, 2, 39:

    inter manus auferri,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    inter manus meas crevit,

    under my hands, Sen. Ep. 12:

    manus inter maestorumque ora parentum,

    before their faces and within their reach, Verg. A. 2, 681.—
    b.
    Inter viam, vias, on the way:

    dum rus eo, coepi egomet mecum inter vias,

    Ter. Eun. 4, 2, 1; Plaut. Poen. 5, 3, 43:

    si se inter viam obtulerit,

    Cic. Att. 4, 3, 5. —
    C.
    Of time.
    a.
    Between two dates or periods specified:

    dies XLV. inter binos ludos,

    Cic. Verr. 2, 2, 52 fin.; Liv. 1, 3.—
    b.
    During, in the course of, within; for which, in English, we sometimes use by or at:

    quot prandia inter continuum perdidi triennium,

    Plaut. Stich. 1, 3, 61:

    omnia agentur, quae inter decem annos nefarie flagitioseque facta sunt,

    Cic. Verr. 1, 13; cf.:

    qui inter annos tot unus inventus sit, quem, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 23, 68:

    inter ipsum pugnae tempus,

    Liv. 36, 20:

    inter noctem lux orta,

    id. 32, 29:

    qui plus cernant oculis per noctem quam inter diem,

    Gell. 9, 4.—
    c.
    Freq., with substt., to denote an act performed at a certain time, in the course of, while:

    haec inter cenam Tironi dictavi,

    at table, Cic. Quint. Fragm. 3, 1, 6; cf.:

    illuseras heri inter scyphos,

    id. Fam. 7, 22:

    inter fulmina et tonitrua,

    id. Phil. 5, 6, 15:

    promptior inter tenebras affirmatio,

    Tac. A. 2, 82:

    inter initia,

    at the beginning, Cels. 3, 25.—
    d.
    During, and hence under the circumstances described, i. e. in spite of, notwithstanding:

    nobis inter has turbas senatus tamen frequens flagitavit triumphum,

    amid, in spite of these commotions, Cic. Fam. 16, 11:

    utrumque consilium aspernatus, quod inter ancipitia deterrimum est, dum media sequitur,

    Tac. H. 3, 40:

    senum coloniae inter male parentes et injuste imperantes aegra municipia et discordantia,

    id. Agr. 32; cf.:

    ita neutris cura posteritatis inter infensos vel obnoxios,

    id. H. 1, 1.—
    e.
    Inter haec, inter quae, meanwhile, during this time:

    = interea, inter haec major alius terror,

    in the mean time, Liv. 2, 24; cf.:

    inter haec jam praemissi Albam erant equites,

    id. 1, 29; 3, 57, 7; 44, 10, 5; Curt. 3, 1, 1; Suet. Tib. 8; 63:

    inter quae tribuni plebei petivere, etc.,

    Tac. A. 1, 15; 2, 34; 58; 3, 33; id. H. 1, 78; Curt. 4, 2, 10:

    inter quae unctione uti licet,

    Cels. 4, 2, 3.—

    So with gerunds and gerundives: inter agendum,

    at, while, Verg. E. 9, 24; Quint. 12, 3, 10:

    inter disceptandum,

    id. 12, 7, 6:

    inter res agendas,

    Suet. Caes. 45.—
    D.
    In composition its final r is assimilated in intellego and its derivatives.
    a.
    Between; as, intercedere, interponere. —
    b.
    At intervals, from time to time; as, interaestuare, intermittere, intervisere.—
    c.
    Under, down, to the bottom; as, interire, interficere.

    Lewis & Short latin dictionary > inter

  • 10 sanguis

    sanguis, ĭnis (acc. SANGVEM, Inscr. Fratr. Arval. tab. 41, 22; Inscr. Orell. 2270 and 5054; cf. ex-sanguis, acc. -em.— Neutr. collat. form sanguen, ante-class., Enn. ap. Non. 224; id.ap.Cic.Rep. 1, 41, 64; id.ap.Cic. Fin. 5, 11, 31; Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Prisc. p. 708 P.; Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Att. and Varr. ap. Non. l. l.; Lucr. 1, 837; 1, 860; Petr. 59, 1; Arn. 1, 36), m. [etym. dub.; prob. root sak-, sag-, to drop, flow; cf. Angl.-Sax. sūc-an; Germ. saugen], blood (class. only in the sing.; cf. cruor).
    I.
    Lit.:

    guttam haut habeo sanguinis,

    Plaut. Most. 2, 2, 76: quod sanguen defluxerat, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:

    sine sanguine hoc fieri non posse,

    bloodshed, Ter. Eun. 4, 7, 9:

    sanguen creari,

    Lucr. 1, 837:

    nobis venas et sanguen...esse,

    id. 1, 860:

    in quem (ventriculum cordis) sanguis a jecore per venam illam cavam influit: eoque modo ex his partibus sanguis per venas in omne corpus diffunditur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    fluvius Atratus sanguine,

    id. Div. 1, 43, 98:

    flumine sanguinis meum reditum interclu, dendum putaverunt,

    id. Red. ad Quir. 5, 14; id. Red. in Sen. 3, 6:

    nuntiatum est, in foro Subertano sanguinis rivos per totum diem fluxisse,

    Liv. 26, 23, 5:

    cum rivi sanguis flammam orientem restinguere,

    id. 28, 23, 2: pugnatum ingenti caede utrimque, [p. 1627] plurimo sanguine, Liv. 2, 64: haurire sanguinem, to shed (another's) blood:

    ad meum sanguinem hauriendum advolaverunt,

    Cic. Sest. 24, 54:

    tanti sanguinis nostri hauriendi est sitis,

    Liv. 26, 13, 14:

    nisi hauriendum sanguinem laniendaque viscera nostra praebuerimus,

    id. 9, 1, 9:

    relicum sanguinem jubentes haurire,

    id. 22, 51, 7:

    multum sanguinem invicem hausimus,

    Curt. 4, 14, 17:

    multorum sanguinem hauserunt,

    Sen. Ben. 6, 30, 5; Lact. 5, 1, 8: sanguinem dare, to shed (one's own) blood, give (one's) life:

    in beluas strinximus ferrum, hauriendus aut dandus est sanguis,

    Liv. 7, 24, 4:

    dandus invidiae est sanguis,

    id. 3, 54, 4:

    quid super sanguinis, qui dari pro re publicā posset, rogitantes,

    id. 4, 58, 13; Sen. Ira, 1, 2, 2; 3, 18, 2:

    sanguinem mittere,

    to bleed, let blood, Cic. Att. 6, 1, 2; so Cels. 2, 10; 4, 13;

    for which: emittere sanguinem de aure,

    Col. 6, 14, 3:

    sub caudā,

    id. 7, 5, 19; 6, 6, 4; 6, 9, 1:

    demere (e capite),

    Varr. R. R. 2, 1, 23:

    detrahere (ex auriculā),

    Col. 6, 14, 3; Cels. 2, 10, 4; 6, 6, 26:

    ex adversā parte de auriculā sanguinem mittere,

    Col. 7, 10, 2:

    supprimere sanguinem,

    to stanch, stop, Cels. 2, 10;

    for which: cohibere,

    id. 8, 4; Plin. 22, 25, 71, § 147:

    sistere,

    id. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239.—
    2.
    Plur. (late Lat.):

    vir sanguinum,

    i. e. bloody, violent, cruel, Vulg. 2 Reg. 16, 7, 8; id. Psa. 5, 6; 25, 9; 54, 23; cf.:

    libera me de sanguinibus,

    i. e. the guilt of shedding blood, id. ib. 50, 15:

    vae civitati sanguinum,

    id. Ezech. 24, 9.—
    B.
    Transf. (class.; esp. freq. in the poets).
    1.
    Blood, i. e. consanguinity, descent, race, stock, family.
    a.
    Abstr.:

    sanguine conjuncti,

    blood-relations, relatives by blood, Cic. Inv. 2, 53, 161; Sall. J. 10, 3:

    alicui materno a sanguine jungi,

    Ov. M. 2, 368:

    alicui sanguine cohaerere,

    Quint. 8, 3, 75:

    progeniem Trojano a sanguine duci,

    Verg. A. 1, 19; cf.:

    genus alto a sanguine Teucri,

    id. ib. 4, 230:

    Semiramio Polydaemona sanguine cretum,

    Ov. M. 5, 85:

    sanguine cretus Sisyphio,

    id. ib. 13, 31:

    nostri quoque sanguinis auctor Juppiter est,

    id. ib. 13, 142:

    nec iis tantum quos sanguine attingit amandus,

    Plin. Ep. 7, 24, 2:

    sanguinem sociare,

    Liv. 4, 4, 6:

    Tiridates sanguinis ejusdem,

    Tac. A. 6, 32.—
    b.
    Concr., a descendant, offspring: o pater, o genitor, o sanguen dis oriundum! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64; and id. ap. Prisc. p. 708 P. (Ann. v. 117 Vahl.); cf.:

    non magis in alienis, quam in proximis ac sanguine ipso suo exerceret,

    Liv. 7, 4, 3:

    in suum sanguinem saevire,

    id. 40, 5, 1:

    Alexandri sanguis et stirps,

    Curt. 10, 6, 10:

    suum sanguinem perditum ire,

    Tac. A. 4, 66; 3, 4:

    ne secus quam suum sanguinem (eum) foveret ac tolleret,

    id. ib. 4, 8; Vell. 1, 10, 5; Val. Max. 5, 9, 4:

    seu deos regesve canit, deorum Sanguinem, etc.,

    Hor. C. 4, 2, 14: clarus Anchisae Venerisque sanguis (i. e. Æneas), id. C. S. 50: regius sanguis (i. e. Europa), id. C. 3, 27, 65: vos, o Pompilius sanguis (i. e. the Pisos), id. A. P. 292:

    non ego, pauperum Sanguis parentum,

    id. C. 2, 20, 6:

    pro sanguine tuo,

    Ov. M. 5, 515:

    sanguis meus,

    Verg. A. 6, 836:

    tuus,

    Tib. 1, 6, 66; Stat. Th. 3, 559.—
    2.
    Of other fluids (rare):

    et viridis nemori sanguis decedit et herbis,

    Manil. 5, 212:

    Baccheus,

    i. e. wine, Stat. Th. 1, 329; cf. Plin. 14, 5, 7, § 58:

    Pallas amat turgentes sanguine baccas,

    Nemes. Ecl. 2, 50.—
    II.
    Trop., vigor, strength, force, spirit, life (class.), Plaut. Bacch. 1, 2, 45:

    amisimus, mi Pomponi, omnem non modo sucum ac sanguinem, sed etiam colorem et speciem pristinam civitatis,

    Cic. Att. 4, 18, 2 (4, 16, 10); cf.

    Sall. Fragm. Or. Lepidi, § 25: vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639: quae cum de sanguine detraxisset aerarii, had bled the treasury (the figure taken from blood-letting), Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83; cf.: cum ex aphaireseôs provinciam curarit, sanguinem miserit, etc., id. Att. 6, 1, 2:

    missus est sanguis invidiae sine dolore,

    id. ib. 1, 16, 11:

    qui ab illo pestifero ac perdito civi jam pridem rei publicae sanguine saginantur,

    id. Sest. 36, 78; cf.:

    illa in agendis causis jam detrita: Jugulum petere et Sanguinem mittere...nec offendunt tamen,

    Quint. 8, 6, 51.—Of vigor, force of style:

    sucus ille et sanguis incorruptus usque ad hanc aetatem oratorum fuit, in quā naturalis inesset, non fucatus nitor,

    Cic. Brut. 9, 36: orationis subtilitas etsi non plurimi sanguinis est, etc., id. Or. 23, 76:

    sanguine et viribus niteat,

    Quint. 8, 3, 6; so (with vires) id. 10, 2, 12:

    Calvus metuens, ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat,

    Cic. Brut. 82, 283:

    dicta plena sanguinis,

    Quint. 11, 1, 34:

    sanguinem ipsum ac medullam verborum ejus eruere atque introspicere penitus,

    Gell. 18, 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sanguis

  • 11 transeo

    trans-ĕo, īvi or ĭi, ĭtum, īre ( perf. -ivit, Sen. Ben. 1, 13, 3; fut. -iet, Tib. 1, 4, 27; Sen. Q. N. 3, 10, 4; Lact. 4, 18, 3), v. n. and a., to go over or across, to cross over, pass over, pass by, pass (syn. transgredior).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    ego ad vos eum jussero transire,

    Plaut. Ep. 5, 1, 51:

    per hortum ad amicam,

    id. Stich. 3, 1, 36:

    ad uxorem,

    id. Caecin. 3, 4, 24; Ter. Phorm. 4, 5, 7: ad te, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 1:

    ad forum,

    Ter. Phorm. 5, 7 (8), 28:

    ne Germani e suis finibus in Helvetiorum fines transirent,

    Caes. B. G. 1, 28:

    in agrum Noricum,

    id. ib. 1, 5:

    in Britanniam,

    id. ib. 4, 30:

    per eorum corpora transire conantes repulerunt,

    id. ib. 2, 10:

    per media castra,

    Sall. J. 107, 5:

    per illud (iter, i. e. vocis) Murmure blanditiae minimo transire solebant,

    Ov. M. 4, 70: obsides ut inter sese dent, perficit;

    Helvetii, ut sine maleficio et injuriā transeant,

    Caes. B. G. 1, 9; Liv. 10, 46, 3:

    Mosa in Rhenum transit,

    Caes. B. G. 4, 10:

    caseum per cribrum facito transeat in mortarium,

    Cato, R. R. 76, 3:

    odor foliorum transit in vestes,

    Plin. 12, 3, 7, § 15:

    ficus ad nos ex aliis transire gentibus,

    id. 15, 18, 19, § 69. —
    (β).
    Act.:

    campos pedibus transire videmur,

    Lucr. 4, 459:

    Taurum,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    Taurus transiri non potest,

    id. Att. 5, 21, 14:

    Apenninum,

    id. Fam. 11, 10, 4; Liv. 5, 33, 2; 5, 33, 4 sq.; 21, 38, 6; 26, 12, 14;

    21, 58, 3: paulatim Germanos consuescere Rhenum transire,

    Caes. B. G. 1, 33:

    flumen,

    id. ib. 1, 12;

    1, 13: Euphratem,

    Cic. Fin. 3, 22, 75:

    maria,

    id. Or. 42, 146; id. Pis. 24, 57; Hor. A. P. 345:

    paludem,

    Hirt. B. G. 8, 10:

    forum,

    Hor. Ep. 1, 6, 59:

    equum cursu,

    to pass by, Verg. A. 11, 719:

    omnes mensas transiit,

    Plaut. Curc. 5, 3, 4:

    quem (serpentem) rota transiit,

    ran over, Verg. A. 5, 274:

    anulis medios articulos (digitorum) non transeuntibus,

    Quint. 11, 3, 142:

    Domitii filius transiit Formias,

    passed through Formiæ, Cic. Att. 9, 3, 1.—In pass.:

    Rhodanus nonnullis locis vado transitur,

    is crossed by a ford, is fordable, Caes. B. G. 1, 6; cf.:

    flumen uno omnino loco pedibus transiri potest,

    id. ib. 5, 18; 2, 10; 7, 55; Hirt. B. G. 8, 27; Liv. 21, 43, 4; Plin. 29, 4, 27, § 89:

    totus transibitur orbis,

    Manil. 4, 398.—
    B.
    In partic.
    1.
    To go over to a party or side (cf. transfugio):

    ne deserat me atque ad hostes transeat,

    Plaut. Ps. 4, 3, 10:

    ad adversarios transeas?

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 40:

    ad Pompeium transierunt,

    Caes. B. C. 3, 60:

    transit cohors ad eum,

    id. ib. 1, 60:

    a Patribus ad plebem,

    Liv. 4, 16, 3:

    cum iis pugnare ad quos transierant,

    Nep. Dat. 6, 6:

    ad Q. Sextii philosophi sectam,

    Suet. Gram. 18. — Absol.:

    nec manere nec transire aperte ausus,

    Liv. 1, 27, 5:

    ut nulla ante Britanniae nova pars illacessita transierit,

    Tac. Agr. 20.—
    2.
    To go or pass over into any thing by transformation, to be changed or transformed into a thing ( poet. and in postAug. prose):

    ille in humum saxumque undamque trabemque fallaciter transit,

    Ov. M. 11, 643:

    in plures figuras,

    id. ib. 8, 730:

    humana in corpora,

    id. ib. 15, 167:

    in aestatem post ver,

    id. ib. 15, 206:

    aqua mulsa longā vetustate transit in vinum,

    Plin. 22, 24, 52, § 112; 9, 41, 65, § 139; 25, 9, 57, § 103; 37, 6, 23, § 87.—
    3.
    Of food. to pass through, pass off:

    cibi qui difficillime transeant sumpti,

    Varr. R. R. 2, 11, 3; so,

    cibi,

    Plin. 11, 37, 79, § 202:

    vinum tenue per urinam,

    id. 23, 1, 22, § 39.—
    4.
    To pierce, transfix (very rare):

    ilia cornipedis surrectā cuspide transit,

    Sil. 10, 253.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    1.
    Neutr. (very rare):

    quod quaedam animalis intellegentia per omnia ea permanet et transeat,

    runs through, pervades, Cic. Ac. 2, 37, 119:

    utinam ista saevitia inter peregrina exempla mansisset, nec in Romanos mores transisset,

    Sen. Ira, 3, 18, 1.— Impers. pass.:

    cujus (ordinis) similitudine perspectā in formarum specie ac dignitate transitum est et ad honestatem dictorum atque factorum,

    Cic. Fin. 2, 14, 47.— More freq.,
    2.
    Act.:

    ii sine dubio finem et modum transeunt,

    go beyond, overstep, transgress, Cic. Off. 1, 29, 102; so,

    modum,

    id. Tusc. 4, 17, 40:

    finem aequitatis et legis in judicando,

    id. Verr. 2, 3, 95, § 220:

    fines verecundiae,

    id. Fam. 5, 12, 3:

    aliquid silentio,

    to pass over, pass by, id. Att. 2, 19, 3; Quint. 2, 3, 1; 5, 12, 23;

    nil transit amantes,

    i. e. escapes, Stat. Th. 2, 335; so, ita compositi sumus ut nos cottidiana, etiamsi admiratione digna sunt, transeant, Sen. Q. N. 7, 1, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To go or pass over to another opinion:

    in sententiam alicujus,

    Liv. 34, 34, 1:

    senatus frequens in alia omnia transiit,

    Hirt. B. G. 8, 53: transierunt illuc, ut ratio esset ejus habenda, qui neque exercitum neque provincias traderet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 2.—
    2.
    To pass over, be changed into any thing:

    quomodo quire et ruere vel in praeterita patiendi modo, vel in participia transibunt?

    Quint. 1, 6, 26:

    in eam (vocalem sequentem) transire possit (M),

    id. 9, 4, 40; 1, 4, 29:

    frequens imitatio transit in mores,

    id. 1, 11, 3:

    jactantur cuncta et in contrarium transeunt jubente fortunā,

    Sen. Ep. 99, 9:

    in vinum transire,

    Plin. 22, 24, 52, § 112; Sen. Ep. 114, 24; 84, 6; 85, 15.—
    3.
    To overpass, surpass, excel:

    qui hoc agit, ut prior sit, forsitan, etiamsi non transierit, aequabit,

    Quint. 10, 2, 10:

    verum ut transeundi spes non sit, magna tamen est dignitas subsequendi,

    id. 12, 11, 28:

    Pompeium transire paras,

    Luc. 2, 565:

    monumenta transibit nostra juventus,

    id. 4, 499.—
    4.
    In speaking.
    a.
    To pass over to another subject:

    ad partitionem transeamus,

    Cic. Inv. 1, 21, 30:

    ad alias (quaestiones),

    Quint. 7, 1, 18:

    hinc ad rationem sermonis conjuncti,

    id. 8, 3, 40:

    protinus ad dispositionem,

    id. 6, 5, 1:

    ad responsum partis alterius,

    id. 7, 1, 6:

    ad rhetoris officia (proximus liber),

    id. 1, 12, 19:

    consumptis precibus violentam transit in iram,

    Ov. M. 8, 106:

    inde in syllabas cura transibit,

    Quint. 1, 4, 17.— Impers. pass.:

    seminarii curam ante convenit dici, quam transeatur ad alia genera,

    Plin. 17, 10, 13, § 68:

    transeatur ad alteram contionem,

    Liv. 45, 37, 11. —
    b.
    To go quickly or briefly through a subject (syn. transcurro):

    sed in animo est leviter transire ac tantummodo perstringere unamquamque rem,

    to touch lightly upon, Cic. Rosc. Am. 32, 91:

    sperare et ea quae premant et ea quae inpendeant me facile transiturum,

    id. Fam. 9, 1, 2:

    eos (libros) omnes duabus proximis noctibus cursim transeo,

    Gell. 9, 4, 5:

    brevi auditu quamvis magna transibat,

    Tac. H. 2, 59.—
    c.
    To pass over, pass by, leave untouched (so freq. first in post-Aug. prose;

    syn. praetermitto): malueram, quod erat susceptum ab illis, silentio transiri,

    Cic. Att. 2, 19, 3: ex quo tu quae digna sunt, selige, multa transi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 4:

    ut alii transeunt quaedam imputantque quod transeant: sic ego nihil praetereo, etc.,

    Plin. Ep. 8, 21, 4:

    Neronem enim transeo,

    id. ib. 5, 3, 6; so,

    Protagoran transeo,

    Quint. 3, 4, 10; cf. id. 10, 1, 57; 12, 1, 22; 12, 10, 22:

    sed hoc transeo,

    id. 12, 2, 4:

    ut ne id quidem transeam,

    id. 11, 3, 131:

    transeamus id quoque, quod, etc.,

    id. 1, 10, 17:

    ut transeam, quemadmodum vulgo imperiti loquantur,

    id. 1, 6, 45:

    lacrimas alicujus,

    Stat. S. 5 praef. —In pass.:

    nec a nobis neglegenter locus iste transibitur,

    Quint. 2, 4, 17:

    illa quoque minora non sunt transeunda,

    id. 10, 3, 31; 10, 2, 3:

    levia haec et transeunda,

    Plin. Ep. 8, 6, 5:

    transita signa,

    Manil. 2, 486.—
    5.
    Of time, to pass by, elapse.
    a.
    Neutr.:

    cum legis dies transierit,

    Cic. Att. 7, 7, 6:

    dies hibernorum complures,

    Caes. B. G. 3, 2:

    multi jam menses,

    id. B. C. 3, 25:

    quinquennium,

    Dig. 7, 1, 37: tran et aetas;

    Quam cito!

    Tib. 1, 4, 27:

    menses transeunt,

    Phaedr. 5, 7, 11. —
    b.
    Act., to pass, spend:

    ne vitam silentio transeant,

    pass through, spend, Sall. C. 1, 1; so,

    vitam,

    id. ib. 2, 8 Kritz N. cr.:

    ipsum tribunatūs annum quiete et otio,

    Tac. Agr. 6 fin.:

    hiemem (securi),

    Sen. Ep. 90, 15:

    spatium juventae,

    to pass beyond, Ov. M. 15, 226.—
    6.
    To pass away, cease:

    precarium seni imperium et brevi transiturum,

    Tac. H. 1, 52 fin.:

    fortuna imperii transit,

    id. ib. 3, 49:

    mutatam auctoritatem (unguenti) et saepius transisse gloriam,

    Plin. 13, 1, 2, § 4:

    quidquid irarum fuit, transierit,

    Sen. Thyest. 398:

    caelum et terra,

    Vulg. Matt. 5, 18; id. 2 Pet. 3, 10; id. 1 Joan. 2, 17.—Hence, transĕunter, adv. (acc. to transeo, II. B. 4. b.), in passing, cursorily (late Lat.):

    commemorata quaestio, Aug. Civ. Dei, 15, 23: discussā indiciorum fide,

    Amm. 28, 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > transeo

  • 12 vetustas

    vĕtustas, ātis, f. [id.], old age, age, long existence.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    municipium vetustate antiquissimum,

    Cic. Phil. 3, 6, 15:

    vetustate possessionis se, non jure defendunt,

    id. Agr. 2, 21, 57:

    tantum aevi longinqua valet mutare vetustas,

    Verg. A. 3, 415: tum senior: quamvis obstet mihi tarda vetustas;

    Multaque me fugiant, etc., = senectus,

    Ov. M. 12, 182.— Plur.:

    quae familiarnm vetustatibus aut pecuniis ponderantur,

    Cic. Rep. 1, 31, 47.—
    B.
    In partic., ancient times, antiquity:

    historia nuntia vetustatis,

    Cic. de Or. 2, 9, 36:

    contra omnia vetustatis exempla,

    Caes. B. C. 1, 6:

    in tantā vetustate non rerum modo sed etiam auctorum,

    Liv. 2, 21, 4:

    vetustatem in majus componens,

    exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch:

    judicio vetustatis,

    Quint. 1, 5, 72:

    sic credidit alta vetustas,

    Sil. 1, 26.—
    II.
    Transf.
    A.
    Long duration, great age:

    quae mihi videntur habitura etiam vetustatem,

    i.e. will have a long duration, Cic. Att. 14, 9, 2:

    scripta vetustatem si modo nostra ferent,

    Ov. Tr. 5, 9, 8: vinum in vetustatem servare, till it becomes old, acquires age, Cato, R. R. 114, 2:

    terebinthi materies fidelis ad vetustatem,

    Plin. 13, 6, 12, § 54; Quint. 10, 1, 40; Col. 3, 2, 19; Cels. 3, 14:

    conjuncti vetustate, officiis, benevolentiā,

    i. e. long intimacy, ancient friendship, Cic. Fam. 13, 32, 2; 10, 10, 2; 11, 16, 2; Q. Cic. Pet. Cons. 5, 16.—
    B.
    Hence, posterity, the remote future (conceived as a time when this age will have become ancient):

    de me semper omnes gentes loquentur, nulla umquam obmutescet vetustas,

    Cic. Mil. 35, 98:

    si qua fidem tanto est operi latura vetustas,

    Verg. A. 10, 792 Ladew. and Forbig. ad loc.; cf.:

    quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas,

    Ov. M. 1, 400.—
    C.
    In medic. lang.:

    ulcerum,

    i. e. inveterate ulcers, Cels. 5, 26, 31; Plin. 21, 19, 74, § 127.

    Lewis & Short latin dictionary > vetustas

См. также в других словарях:

  • Gemini conjuncti — susijungę dvyniai statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Gemini conjuncti ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Gemini conjuncti — susijungę dvyniai statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Gemini conjuncti ryšiai: platesnis terminas – nenormalioji forma siauresnis terminas – nesimetriškieji dvyniai siauresnis terminas –… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Gemini conjuncti — susijungę dvyniai statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Gemini conjuncti ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Gemini conjuncti — susijungę dvyniai statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Gemini conjuncti ryšiai: platesnis terminas – nenormalioji forma siauresnis terminas – simetriški dvyniai …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • utrisque parentibus conjuncti — See ex utrisque parentibus conjuncti …   Ballentine's law dictionary

  • ex utrisque parentibus conjuncti — /eks yuwtriskwiy parentabas kanjarjktay/ Related on the side of both parents; of the whole blood …   Black's law dictionary

  • ex utrisque parentibus conjuncti — /eks yuwtriskwiy parentabas kanjarjktay/ Related on the side of both parents; of the whole blood …   Black's law dictionary

  • ex utrisque parentibus conjuncti — Connected with both parents; related by ties of full blood …   Ballentine's law dictionary

  • Accrescenz — (Accretion), Zuwachs, Zunahme, Vermehrung; daher Accrescenzrecht (, Jusacerescendi), das nach römischem Rechte durch den Wegfall[75] eines od. mehrerer Testaments od. Intestaterben, od. eines od. mehrerer Legatare den übrigen Miterben u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Приращение в юриспруденции — выражение, употребляемое в юридическом языке в нескольких значениях. I. В более широком смысле оно означает увеличение, прирост объекта права собственности, вследствие которого увеличивается его объем и стоимость. Различают в этом смысле: 1) П.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Coat of arms of Adelaide — Coat of arms of the City of Adelaide Details Armiger Lord Mayor of Adelaide Adopted 1929 Crest Right arm holding …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»